Stroombereik: 2 ~ 720m³/h Hoofdbereik: 5 ~ 125m Toepasselijke temperatuu...
De zelfaanzuigende pomp is een cruciaal en veelzijdig apparaat in de vloeistofmechanica, ontworpen om een fundamentele beperking van standaard centrifugaalpompen te overwinnen: het onvermogen om lucht te pompen. In toepassingen waarbij de pomp zich boven de vloeistofbron bevindt (a zuiglift conditie), vereist een conventionele centrifugaalpomp handmatig voorvullen, of "primen", met vloeistof om het noodzakelijke vacuüm voor gebruik te creëren. De zelfaanzuigende pomp elimineert deze lastige vereiste door middel van ingenieuze ontwerpkenmerken, waardoor het een onmisbaar hulpmiddel is in tal van industriële en gemeentelijke sectoren.
Het bepalende kenmerk van een zelfaanzuigende pomp is het vermogen om automatisch lucht of gas uit de aanzuigleiding en het pomphuis te evacueren, waardoor atmosferische druk de vloeistof door de aanzuigleiding en in de waaier kan duwen. Dit proces vindt doorgaans plaats in twee verschillende fasen:
Bewaartermijn: Het pomphuis is ontworpen met een reservoir of scheidingskamer die een vast vloeistofvolume vasthoudt (meestal van de vorige run), zelfs als de pomp is uitgeschakeld.
Lucht-vloeistofmengsel: Wanneer de pomp start, begint de waaier te draaien, waarbij een mengsel van lucht (uit de aanzuigleiding) en de vastgehouden vloeistof uit het reservoir in de waaierschoepen wordt gezogen.
Scheiding: De middelpuntvliedende kracht die door de waaier wordt gegenereerd, versnelt dit mengsel. Wanneer het mengsel de waaier verlaat en het speciaal gevormde uitblaashuis (slakkenhuis) binnengaat, zorgt het verschil in dichtheid tussen de lucht en de vloeistof ervoor dat ze scheiden. De dichtere vloeistof wordt naar beneden in het reservoir gedrukt, terwijl de lichtere lucht/gas via de afvoerpoort naar buiten wordt afgevoerd.
Recirculatie en vacuüm: De luchtvrije vloeistof keert terug naar het rotoroog en mengt zich met meer binnenkomende lucht, waardoor een continue lus ontstaat. Door dit recirculatieproces wordt geleidelijk alle lucht uit de zuigleiding afgevoerd, waardoor een vacuüm ontstaat.
Lift-initiatie: Zodra de zuigleiding volledig ontlucht is en er voldoende vacuüm is bereikt, dwingt de atmosferische druk de procesvloeistof via de zuigleiding naar de pomp.
Zodra de pomp volledig is gevuld met vloeistof, gaat deze over naar de normale operationele fase en functioneert in wezen als een standaard centrifugaalpomp, waarbij vloeistof efficiënt wordt overgebracht. De vastgehouden vloeistof en de scheidingskamer blijven op hun plaats, klaar voor de volgende opstart.
Hoewel het kernprincipe consistent blijft, zijn zelfaanzuigende mogelijkheden geïntegreerd in verschillende pomparchitecturen:
Zelfaanzuigende centrifugaalpompen: Dit zijn de meest voorkomende soorten. Ze worden gekenmerkt door het grote interne reservoir en het slakkenhuis-/diffusorontwerp dat de scheiding van lucht en vloeistof vergemakkelijkt. Ze zijn uitstekend geschikt voor het hanteren van middelmatige vaste stoffen en slurries.
Verdringerpompen (bijv. membraan-, zuiger-, peristaltische pompen): Veel verdringerpompen zijn inherent zelfaanzuigend vanwege hun nauwe interne speling en werkingsprincipe, waardoor ze effectief kunnen afdichten en een vacuüm kunnen creëren, zelfs bij het verwerken van lucht. Ze hebben vaak de voorkeur voor zeer viskeuze vloeistoffen of precisiedosering.
Bij het kiezen van een zelfaanzuigende pomp moeten de functionele voordelen ervan worden afgewogen tegen bepaalde prestatieafwegingen:
De unieke voordelen van automatische aanzuiging maken deze pompen essentieel in uitdagende omgevingen:
Ontwatering: Snelle verwijdering van water uit bouwplaatsen, mijnen en uitgravingsgebieden waar de pomp vaak op droge grond boven de waterbron wordt geplaatst.
Afvalwater en riolering: Het verpompen van ongezuiverd rioolwater of slib, waarbij de pomp voor eenvoudig onderhoud op grondniveau moet worden geplaatst en vaste stoffen en gassen moet kunnen verwerken.
Industriële putten: Leegmaken van verzamelputten of putten in verwerkingsfabrieken waar het vloeistofniveau fluctueert.
Het lossen van tankers: Het verwijderen van vloeistof van de bodem van transporttankers, waar de pomp zich extern bevindt en luchtbellen moet overwinnen.
Maritiem en landbouw: Lenspompen op schepen en het overbrengen van water uit sloten, vijvers of irrigatiekanalen.
Kortom, de zelfaanzuigende pomp vertegenwoordigt een aanzienlijke sprong voorwaarts in de pomptechnologie, waarbij een kleine vermindering van de hydraulische efficiëntie wordt ingewisseld voor een grote winst in operationele flexibiliteit, betrouwbaarheid en automatisering. Het ontwerp zorgt voor probleemloos opstarten in omstandigheden met zuigkracht, waardoor zijn status als dé oplossing voor veeleisende vloeistofoverdrachtstoepassingen wordt bevestigd.